چه زمانی پی-تی-اس-دی تشخیص داده می‌شود؟

 

اگر نشانه‌های پی-تی-اس-دی وجود داشته باشند، دکتر با انجام یک معاینه فیزیولوژیکی و تاریخچه پزشکی به ارزیابی بیمار می‌پردازد.هر چند هیچ‌گونه آزمایش مخصوصی جهت تشخیصپی-تی-اس-دی وجود ندارد اما دکتر ممکن است آزمون‌های گوناگونی را جهت تعیین بیماری جسمانی به کار برد. اگر هیچ‌گونه بیماری جسمانی پیدا نشد شما ممکن است به یک روان‌پزشک ، روان‌شناس و یا متخصصین بهداشت روان ارجاع داده شوید. روانپزشکان و روانشناسان از مصاحبه و وسایل سنجش ویژه‌ای که برای ارزیابی فرد جهت اختلالات اضطرابی طراحی شده است استفاده می‌کنند.دکتر، مبنای تشخیص پی-تی-اس-دی را بر اساس نشانه‌های گزارش شده بیمار که شامل تمامی مشکلات نشانه‌های پی-تی-اس-دی نیز می‌شود، می‌گذارد. سپس تعیین می‌کند که آیا نشانه‌ها و میزان بدکاری آن‌ها بیان کننده پی-تی-اس-دی هست یا نه؟

 

پی-تی-اس-دی زمانی تشخیص داده می‌شود که نشانه‌های آن برای مدتی بیشتر از یک ماه تداوم داشته باشند.

 

پی-تی-اس-دی چگونه درمان می شود؟

هدف از درمان پی-تی-اس-دی کاهش نشانه‌های جسمانی و احساسی، جهت بهبود عملکرد روزانه و کمک به فرد برای مقابله با وقایع آغاز کننده این اختلال است.

درمان پی-تی-اس-دی ممکن است شامل روان درمانی (نوعی از مشاوره)، دارو درمانی و یا هر دو باشد.

دارو درمانی :پزشکان از داروهای ضد افسردگی جهت درمان و کنترل احساسات اضطراب و نشانه‌های همراه آن استفاده می کنند. داروهایی شامل بازدارنده های بازجذب اختصاصی سرتونین (اس-اس-آر-آی) مانند پاکسیل، ملاکسا، لووکس، پروزاک و زولفا و ضدافسردگی‌های سه‌حلقه‌ای مانند الاویل و دکسپین، آرام‌بخشهایی مانند آتیوان و کلوپنین ، تثبیت کنندگان خلقی مانند دپاکوت و لامیکتال.

روان درمانی :روان درمانی برای پی-تی-اس-دی شامل کمک به افراد جهت یادگیری مهارت‌های مدیریت نشانه‌ها و توسعه راه‌های مقابله با آن‌ها است. همچنین از اهداف درمان، آموزش فرد و خانواده‌اش درباره اختلال، و کمک به او جهت کارکردن با ترس‌هایی است که با حادثه فاجعه‌بار آمیخته شده است. رویکردهای روان درمانی مختلفی جهت درمان افراد پی-تی-اس-دی استفاده می‌شود که شامل موارد زیر می‌باشند :

درمان شناختی – رفتاری :که شامل یادگیری، تشخیص و تغییر الگوهای فکری است که منجر به عواطف، احساسات و رفتارهای رنج‌آور شده است.

درمان مواجهه سازی :نوعی درمان شناختی – رفتاری است که فرد در آن تجارب فاجعه آمیز را مجددا برای خود یادآوری می‌کند و یا اینکه در معرض موضوعات یا موقعیت‌هایی که باعث اضطراب می‌شود، قرار می‌گیرید. این امر طی روندی کنترل شده و در محیطی ایمن انجام می‌گیرید . درمان مواجهه‌سازی ، فرد را در مواجه شدن با ترس‌هایش کمک می‌کند و به تدریج باعث می‌شود در شرایطی که سابقا ترس آور و اضطراب زا بوده، احساس راحتی کند. این موضوع در درمان پی-تی-اس-دی بسیار موفقیت آمیز بوده است.

درمان روانکاوی :که بر روی تعارضات هیجانی مربوط به حادثه فاجعه آمیز و درمان آنها متمرکز است.

خانواده درمانی : ممکن است به خاطر اینکه رفتار فرد می‌تواند بر روی سایر اعضای خانواده نیز تاثیر بگذارد مورد استفاده قرار گیرد.

گروه درمانی :ممکن است به این خاطر که به فرد اجازه می دهد که در افکار، ترس‌ها، و احساسات افراد دیگری که حوادث فاجعه باری را تجربه کرده اند مشارکت نماید، مفید باشد .

پردازش مجدد و حساسیت زدایی با حرکات چشم (ای-ام-دی-آر) : یک فرم پیچیده از روان درمانی است که ابتدا جهت کاهش درماندگی همراه با خاطرات فاجعه بار طراحی شده بود اما هم اینک در درمان فوبی‌ها نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.