مثلث خود مشغولي چيست؟
 

رنجش و عصبانیت و ترسمثلث خودمشغولی را به وجود می‌آورند.

 

تمام نواقص اخلاقی از این سه واکنش سرچشمه می‌گیرند. خودمشغولی منشا عدم سلامت عقل ما است.

 

رنجش، واکنش ما در برابر گذشته‌مان است. از این طریق ما دوباره به گذشته باز می‌گردیم و در آن زندگی می‌کنیم.

 

از سوی دیگر عصبانیت، روش رویارویی ما با زمان حال و واکنشی به منظور انکار واقعیت است.

 

ترس، احساسی است که وقتی ما به آینده‌مان فکر می‌کنیم دچار آن می‌شویم و به بیان دیگر واکنش ما در مقابل ناشناخته‌ها و احساس نگرانی از به وقوع نپیوستن رویاهایمان است.

 

هر سه‌ی این احساس‌ها عوارض خودمشغولی است. این واکنش‌ها در مقابل آدم‌ها و مکان‌ها و وقایع گذشته و حال و آینده زمانی ظاهر می‌شود که انتظارات ما

از آن‌ها برآورده نشود.

ما می‌توانیم از خودمشغولی رهایی پیدا کنیم و پذیرش را جایگزین رنجش، عشق را جایگزین عصبانیت و ایمان را جایگزین ترس کنیم. ما دچار نوعی بیماری هستیم که در انتها ما را مجبور به کمک خواستن می‌کند. خوش اقبالی است که برای ما فقط یک را ه وجود دارد. باید مثلث خود مشغولی را متلاشی کنیم. 
یا باید رشد کنیم و یا خواهیم مرد.