بهتر است ابتدا به ياد دوران نوجواني خودتان بيافتيد. به احتمال زياد به ياد خواهيد آورد که در آن دوران، نظم و ترتيب اهميت زيادي در زندگي شما نداشته است. حقيقت اين است که نوجوانان نمي خواهند با شلختگي هاي خود شما را آزار دهند. گرچه ممکن است باور اين حقيقت سخت باشد. در واقع علت اصلي اين آشفتگي و شلختگي اين است که ذهن و فکر آنها جاي ديگري است.

 

يک نوجوان اسرار زيادي دارد و به همان مقدار هم از نگراني و اضطراب زيادي برخوردار است و پس مانده انرژي احساس اش آنقدر نيست که بتواند در مورد رفتار روزانه اش به قدر کافي دقت کند که مثلا جوراب کثيفش را در ماشين لباسشويي بگذارد و يا وقتي جوراب تميز پيدا نکرد پدر مادرش را مقصر نداند و به آنها پرخاش نکند. معمولا پدر و مادرها از راه هاي مختلفي با اين مشکل نوجوانان کنار مي آيند ; براي برخي از آنها مرتب کردن وسايل مربوط به نوجوانشان مساله اي نيست و آن را دنباله همان مراقبت زمان کودکي مي دانند که تاکنون با رضايت خاطر انجام داده اند. پدر و مادرهاي ديگر سعي مي کنند فرزندان جوانشان را به اطاعت دستورات و پذيرش مسئوليت بيشتر وادار کنند. صرف نظر از اين که کداميک از اين دو ديدگاه و دو راهکار درست و کداميک غلط است ، شکي نيست که والدين نوع اول، مشاجره و درگيري کمتري با فرزندشان دارند،

 

اگر شما تصميم داشته باشيد که نظم و ترتيب را به نوجوانتان بياموزيد بايد بدانيد که بهترين راه آن است که به آنها اجازه دهيد نتايج طبيعي اين نظم و ترتيب را تجربه کنند. در نتيجه آنها به سرعت درک خواهند کرد که در آشفتگي و به هم ريختگي نمي توانند وسايلشان را پيدا کنند. آيا يک لباس کثيف مي تواند خودش را به ماشين لباسشويي برساند؟ اما با کمال تاسف بايد گفت اين به آن معنا نيست که نوجوانان وقتي مي بينند والدينشان وسائل آنها را مرتب کرده اند از آنها تشکر مي کنند و عهد مي بندند که شيوه خود را تغيير دهند، بلکه اين احتمال بيشتر است که آنها از کوره در رفته و با شما که اتاقشان را تميز و مرتب کرده ايد تندي کنند. مشکل ديگر وقتي بروز مي کند که پدر و مادر به عنوان حد و مرز، تميزي اتاق فرزند نوجوانشان را به او تحميل کنند. عاقلانه ترين راه اين است که بپذيريد آنجا محلي خصوصي براي اوست و وي حق دارد هر طور که مايلد آنجا را اداره کند.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

تا زماني که در اتاق بسته است نبايد نگراني داشته باشيد. اگر بقيه خانه مرتب و تميز باشد نوجوان هم تصميم مي گيرد که حداقل هر از گاهي اتاقش را تميز کند. در عين حال شما هنوز هم مي توانيد از او بخواهيد که قسمت هاي ديگر خانه را که همه اعضاي خانواده در آن سهم مساوي دارند، آشفته و به هم ريخته نکند. 

 

والدين بايد تلاش کنند از مسخره کردن ظاهر نوجوانشان خودداري کنند حتي اگر منظوري جز شوخي با او نداشته باشند. زيرا همين طعنه ها و حرف ها باعث مي شود که او آنها را به دل بگيرد و عميقا سرخورده شود. همچنين اشتباه است که به آنچه نوجوانتان اهميت مي دهد - هر چند آن چيز براي شما احمقانه باشد - بي اهميتي نشان دهيد. ممکن است او معتقد باشد که بايد بيني اش را جراحي پلاستيک کند، در حالي که از نظر ديگران بيني او هيچ ايرادي ندارد. شما مي توانيد همين نکته را به او متذکر شويد و سعي کنيد توضيح دهيد که جزئياتي که ما در مورد خودمان به آنها توجه مي کنيم، به ندرت مورد توجه سايرين قرار مي گيرد. اما اگر صورت فرزندتان به شکل وحشتناکي پر از جوش هاي غرور جواني شود، واضح است که اعتماد به نفس او متزلزل مي گردد اما پزشک خانوادگي شما مي تواند براي او نسخه اي تجويز کند و اين جوش ها را از بين ببرد. مسلم است که نوجوان مي تواند احساس بهتري نسبت به خودش داشته باشد - و ايضا اعتماد به نفس بالاتر  که بهتر بتواند با مشکلات موقت دوران نوجواني کنار بيايد.